 Den beste hovudrollaDette innhogget skulle eigentleg dreie seg om dei som “går heime” – og konsekvensane av korleis framtida blir når alle “går ute” – og heimane står utan ein konsekvent og tydleg leiar. Det er eldgamal tradisjon her i landet, at kvinna tek hand om hus, bakst og heim. Det tek tid, kløkt og kompetanse så det susar. Kven tenkjer på det? Korleis løyser vi det i 2014? Det er berre på Facebook det går an å vere heime og lage cup cakes og middag medan ein framleis er på jobb for samfunn og framtid. Det er berre han som gjer vatn til vin, død til liv, som syslar med slike prestasjonar. Ikkje ei kvinne, ikkje ein mann, kan vere fleire enn ein plass samstundes. Sjølv i 2014. 
Liv Signe”Farvel, Liv Signe” skreiv eg i innhogget laurdagen før valet i haust. Eg skreiv det fordi det alt då var klart at den sitjande regjeringa ville miste fleirtalet i Stortinget. Og med Senterpartiet ute av posisjon, var det openbert at dei politiske, personlege og geografiske problema som partiet, og partileiinga, lenge hadde slite med, ville kome opp i dagen. Det elendige valresultatet gjorde dette endå tydelegare. Havarikommisjonen kom med si evaluering 18. desember. Men då hadde VG og TV2 alt i to veker vore fulle av lekkasjar frå ein uferdig evalueringsrapport. At nokon lak, er slik det plar vere. Ikkje minst i Sp. Lekkasjane hadde eitt, og berre eitt, føremål: tvinge fram avgangen til Liv Signe. Det visste også dei media som bar lekkasjane vidare. Eg kan inderleg godt forstå at Liv Signe ville ”røyke ut” kven syndaren var. Eg trur ho til og med visste kven det var. Men då ho i ”Politisk kvarter” i NRK 19. desember gjorde lekkasjane til hovudproblemet, forstod vi at no er det slutt. Og ordførar Ivar Vigdenes i Stjørdal, Ola Borten Moe sin våpendragar, hadde dødsstøyten klar. Det har berre éin gong før hendt at leiaren i eit av dei nasjonale politiske partia har kome frå Sogn og Fjordane. Begge er frå Senterpartiet. Den første var glopparen John Austrheim. Han leidde Sp frå 1967 til 1973. Men det var trønderane som styrte. Det var ei uroleg og politisk spennande tid. Intrigar og fløyer er ikkje noko nytt. Og det var Sp og partiformann John Austrheim sitt ureine spel som fekk sogningen Kjell Bondevik til å mæle følgjande: ”Eg er djupt såra og vonbroten”. Derfor vart Bondevik aldri statsminister. Vi fekk Bratteli i staden. Les heile Innhogget her 
Når eldfullt engasjement blir til usynleg temperamentDå Heimskringla vart nedskrive, kongesogene frå vikingtid og mellomalder, nytta Snorre og dei andre bidragsytarane munnlege overeleveringar og informantar. For å stadfeste ei historie som sann eller truverdig, vart same historie testa på fleire uavhengige kjelder. Så vart dei forkasta eller inkludert. Nokre informantar gjekk for å vere lite truverdige, andre for det motsette. Ei kvinne som merka seg særleg ut i vikingtida, og kan hende framleis hadde vore ein kraftpust i samfunnet vårt, var Gunnhild Blodøks, kona til Eirik Blodøks. Ho gjekk for å vere inful og hardhjarta, og forferdeleg vakker. Ho var same, kjeldene spriker på dette feltet, men eg er av dei som hevdar ho var same. Ho var ein meister i å utføre trolldom og dreiv med ganning (ganning er ikkje vanleg blant danskar…). Men kven var informantane om hennar framferd og person, var det forsmådde menn som ikkje likte maktkvinner samtida neppe såg mange av, om nokon? Var det svartsjuke kvinner? Var det ein objektiv og ærleg person blant desse? Her møter ein dei same utfordringane i jakta på sanninga, anten ein har munnlege kjelder, skriftlege eller begge deler. Spørsmåla kan gjerne stillast når det gjeld stormen kring Liv Signe Navarsete. Kan hende er det ein god dose svartsjuke kring personen hennar. Det er neppe fleire uavhengige kjelder som har kome med dei mest ekstreme skuldingane mot henne, som seinare vart tona ned. Når denne kvinnelege toppolitikaren, som ALLE veit kven er, og som lyt vere blant dei FÅ kvinnene som oftast er HOVUDSAK i riksnyheitene, blir det beint ut latterleg når Liv Signe omtalast som usynleg, nervøs og usikker. Dette er så overtydeleg hersketeknikk at det misser all kraft før det kjem på blokka. Likt Blodøks-Gunnhild frå vikingtida (ikkje den seinare Berrføtt-Gunnhild, sjølv om ho nok går under same kvinnetypen) torer Liv Signe der andre kvinner ikkje har mot, og svarar der andre kvinner teier. Slike kvinner får lett stempel for å vere sinte, nervøse, utan kontroll osv. Når du “oppfattar” det eldfulle engasjementet til Sp-leiaren som nervøs og usikker framferd, blir det for dumt. Sjølv ein utdrukken, overarbeidd og utbrend julenisse ser at dette er ei kvinne som mest truleg tenkjer på korleis ho skal vinkle ei sak under ein debatt, kva er best å priorietere i spranget medan ho er i elden fordi det er umogleg å planlegge i forkant, kva sak skal nyttast tid på, kva sak kan prioriterast vekk, kva argument kjem best fram, osv. Slike tankar går nok gjennom hovudet til ein tynt partileiar medan debatten går på direktesendt TV i ein valkamp. Det ligg jo i ordet, det er ein kamp! (Eg kjenner i alle fall truleg att desse situasjonene innan det eg sjølv driv med..men eg kan ta uendeleg feil!) Når engasjerte og eldfulle menneske er i elden, dirrar og kokar det over, ikkje av sinne, men av skaparkraft og vilje til å kjempe for dei verdiane ein trur på og det samfunnet ein vil kjempe for. Sp er eit parti som uansett vil vere i kamp i den brytningstida 2013 er, kan hende det er del av valkrisa til dette tradisjonsrike og bergfaste partiet ytterst få i VG (om nokon) stemmer på? Hadde Liv Signe vore usynleg, hadde ingen brydd seg med henne, men referert til henne i samband med eit større gjesp, og så skifta trykksverte på nokon meir spennande: Nemleg ein synleg og sterk politikar som ikkje let seg kjøpe eller temme – det skapar overskrifter og liv i trøytte debattar! Så trøytte at ein lyt ta tak for å få dei yngste til i det heile gidde å vurdere om dei skal stemme ved vala som kjem og går kvart fjerde år. Då eg snakka med ein av rådgjevarane mine denne veka, sa han med stor og røynd overtyding: Det finst ikkje eitt vanleg menneske som har utretta nok utanom det vanlege. Ha ei uvanleg god, tradisjonsrik og velsigna jul!
Annonse | |||||||||||